CİHANGİR' İN ARKA BAHÇESİ

.. Aylardan temmuz, günlerden çarşamba ayın 3'ü..

Betül'e bana  arkadaş ol diyorum 2 gün öncesinden, onaylıyor,sabah erken  yola koyuluyoruz...

Cihangir'e gidiyoruz , hatta iyi haberleri alınca tüm gün tabanlarımız  asfalta yapışıncaya kadar gezmeliyiz diye içimden geçiriyorum vapurda...denizi, İstanbul'u seyrederken , usul usul aklıma günün programını çiziyorum Betül'ün bişeyden haberi yok henüz !

hava sıcak ,ama benim için hoş bir tadı  vardır güzel Cihangir'in .

1.5 saat sonra yüzlerimiz güleç !!  Alman Hastanesi'nden elimde musmutlu tahlil sonuçlaıyla çıkıyoruz ...

- ''Haydi bakalım sana bir kahve ısmarlıyayım  , kendini bana emanet ediyormusun ? '' diyorum

:=)))  gülüyor ve ''  en akıllı seçim bu değilmi, aklın yolu bir  '' diyor

Bir öpücük konduruyorum yanağına, giriyor koluma hemen Alman hastanesinin çıkışından sola kıvrılıyoruz ve benim çok sevdiğim bir mekana giriyoruz....

( Mekanın ismi fincan kenarında şeker paketinde yazıyor !! )

Defne ağaçlarıyla bezeli, tabiri caizse efil efil, güneşin dokunmadığı ,aydınlığın bol olduğu belki de Cihangir'in tek bahçesindeyiz. Kimbilir kaçıncı gelişim açıldığından beri..

Sakinliğini hiçbir yere değişmem, elit, ferah sabahı iyi yaşatan bir mekan anlıyacağınız.. Gece rezervasyonsuz gitmeyin derim !! Yemekleri ise bana göre göreceli !!!  Lezzet eksikliği yüksek derim (! )Ama kahvaltı ve kahve her daim kefilimdir  !

Yüzler gülüyor ya, Betül bunu kaçırmıyor :)

Bende onun zarifliğine eşlik ediyorum :=)

Kahvemi içip, kendime geliyorum.... 1 saat kadar dinlenip sohbet ediyoruz.. Zaten yakında ikimizde uzun uzun tatillere çıkacağız, ağustos başına  dek görüşemeyecektik.

Mekanın içine alış veriş yapacağımız standlara  dalıverdik, objeler öyle şirin ki, elimizden uzun dakikalar boyu bırakamadık !

Kuş objeleriyle dolu aksesuarlar nefis ötesiydi..  Bu cici yastık ve yukarıdaki bir kaç seramik kuş  yanımızda misafir oldu.. Şimdilerde bahçelerimize, masalarımıza renk katıyorlar..

Sabah saatlerini geride bırakmıştık bırakmasına... Ama saatin Öğleni geçmekte olduğunu hatırlartan ise  karın zillerinin senfonisi oldu...

Betül  '' ee ..sevgili rehberim nerde yemek yiyoruz peki ? '' diye sorunca

Parmağımı kaldırıp yolun sonundaki binayı gösteriyorum..

- Betül  '' ama orası apartman altında yemek yenecek biyer yok ki ? '' diyor.

''Şekerim altı yoksa, üstü var diyorum :=))))))

- nasıl yani ?

CEVABI DİĞER POSTTA  EFENDİM.....

İSTANBUL'UMU YANLIZ BIRAKMAYINIZ .....

Diğer Cihangir yazıları.....

Cihangir tutkusu