EYLÜLÜN GÖLGESİNDE, ANILARLA BEZELİ KANLICA / 2012

İstanbul serin, bulutlu, yağmurlu ,rüzgarlı son haftalarda.. Öyle günlerden birinde telefonum çalıyor, diğer uçta bizim  namı değer sarı şeker Sevtap'ımız var.. Hal hatır soruyor, sonra hararetle, heyecanla  sosyal paylaşım sayfamdaki resimleri anlatıyor bir çırpıda :'' bayıldım bayıldım oraya, programın nasıl bilmiyorum ama  ,beraber bir günü geçirmek isterim seninle oralarda , ne dersin olabilir mi  ? ''  diyor..

Ben son 11 günü  ağır bir bağırsak enfeksiyonu geçirerek, ateşler içinde hırpalanıp , bir kaç şişe serumla toparlanarak , 2 kilo verdiğimden ise, hiç bahsetmeyerek ! artık nekahat dönemini de bitirdiğimden söz etmeden  ertesi güne '' olur '' diyorum..

12 civarı arabada hazır bekliyorum, telaşlı- mahçup- gecikmiş halde geliyor, puantiyeli, somon renkli elbisesi çok yakışmış ona , sarı  saçları fönsüzdü ama  , inci küpeleri ile  çok romantik bir uyum içinde görünüyordu  ... Çok şaşkındım- Bir hayli de kilo almıştı !!!

Hava bulutlu, bir açık- bir kapalı , yolda inceden yağmur atıştırıyor hatta,

nihayet yine Boğazda  , yine  O mekandayız.

Daha adım  atmaz yemyeşil gözleri ışıl ışıl açılıyor mutluluktan Sevtap'ın !

 Ellerini birleştiriyor ve '' burada olmak harikaymış doğrusu '' diyor .

........

Elemanlar yer gösterip, sanki yan komşuları gelmişcesine ' hoşgeldiniz '  diye bizi karşılıyor ve beni şaşırtan o soru-cevap bir çırpıda dökülüyor ağızlarından '' şanslısınız çay yeni demlendi, yine limonlu değil mi ? !!!!!!

İnanamıyorum buna !   ' Evet -lütfen ' diyorum gülerek ... Yanında da bir sandöviç istiyorum , vakit öğlen olmuş çünkü, ayranı şimdilik pas geçiyorum .

Sevtap geç yemek yemiş, tatlı istiyor, tam bir çikolata ve  pastakolik,  O'na da çikolatalı pastası geliyor, demli çayının yanına..

1.5 saat kadar sohbet ediyoruz. Doğumgünü kutlamalarımdan sonra 2 aydır hiç yanyana gelememiştik, tatilleri, çocukları,  arkadaşları, gündemi  ve eski anıları konuşuyoruz.

Polonezköy'de oturuyorlar son 12 yıldır, artık şehirde de bir ev istiyorlar  ve

'' ev arıyoruz aman aklında olsun ''diyor,  artık üniversiteli bir oğulları var ve oradan ulaşım , büyük problem teşkil ediyor Oğluna haklı olarak.

Sohbeti kesmeden , İstikameti Kanlıca olarak belirliyoruz. Sevtap öyle arzu ediyor...

Öyle çok anılar var ki, saatler boyu biri bitip , diğerini yaşaya yaşaya  Kanlıca'nın  daracık, rengarenk , tablo misali sokaklarına giriyoruz.

Öncelikle, benim için çok hatıralı bir sokakta, durup '  özenle ' resimler çekiyorum.

Kandilli Kız Lisesi'nden 34 yıllık arkadaşım Gülnur'u yad ederek sayısız anıları anımsıyorum o anlarda.  (O bir Tekstil mühendisi ve Üniversitede öğretim görevlisi..)

Burası benim 14-15 yaşlarımda , ilk Kanlıca  sokaklarını öğrendiğim  ,

Gülnur'la bir çok kereler buluştuğum evlerinin sokağıdır.

Yol boyu yazları incir, sonbaharlar da nar, bahçeler dolusu elmalar topladığımız çok ama çok güzel bir sokaktır.. izninizle  yine Gülnur'a ! Hitaf edeyim bu kareyi..

Hele ki buralar bana doğduğum büyüdüğüm Beylerbeyi'ni  birebir anımsatan , köşkleri,  güzelim evleri, parke taşlı kaplı yollarında sevinçle yürüdüğüm , kedilerini, köpeklerini sevdiğim, fırınından sıcacık ekmeklerini , poğaçalarını alıp sahilinde yediğim  ,

her hali kendine münhasır, nice yaşanmışlıklarıyla, görkemli haşmetiyle beni kendine bağlayan güzel bir sahil -boğaziçi  semtidir..

Hele yalılarını resmedip yazmaya kalksam, maazallah destan olarak yazar çıkarım !

Öylesine güzeller yani.. Siz deniz yoluyla da bir görün hele !

Sokak isimlerine dikkatle bakıyorum, çünkü bu tabelalar  beni hep çeker,  ama emin olun hiç bir sokak Kuzguncuk'un eline su dökemez.

 Gittiğinizde sokak isimlerine dikkatinizi çekerim.. !!

İskender Paşa camii , sahilde, Kanlıca'nın tarihi geçmişindeki önemli yapılardan biridir..

Kanuni Sultan Süleyman'ın Vezirlerinden biridir ve  Oğluyla beraber yattığı türbe de yanıbaşındadır !

Resim yine sahilden,. Lakin, Kanlıca birbirinden güzel tarihi çeşmeleri  ile de ünlüdür.

 Kanlıca'da ki başlıca çeşmeler : 

 Berberbaşı Ali Efendi çeşmesi, Dutdibi çeşmesi :)   Halepli çeşmesi, Kavacık çeşmesi, Mahmut Aziz Bey çeşmesi, Mehmed Sait Efendi çeşmesi, Orta çeşme, Baba Ali çeşmesi. Hepsinin de hikayeleri mevcut !
 

O sokak senin, bu sokak benim hayran hayran geziniyoruz,  Çok yorgunum aslında  , yüzüme de yansıyor sanırım,  ne yalan  doyamıyorum bu narların davetkar çağrısına..

Bir kaç hafta sonra inanıyorum ki başım kadar büyük olacak, bu çok sevdiceğim narlar...

Hani sırtlansam alıp gideceğim, öyle çok severim.

Narların hemen yan bahçedeki komşusu da  taflanlar,  yani  Karadeniz'in meşhur  ''laz kirazı '  karayemişi- kocayemişi ..

Olma aşamasındaydılar,  sahipleri    'herkes bilmez kızım,  beğenmez çoğu İstanbul  insanı bu meyveyi,   alın istediğiniz kadar deyip,   olgunlarından dal dal koparıp  hediye ettiler bize.

Zaten  BA-YI-LI-RIM !!!! Çok da teşekkür ettim.

Valide Sultanım suyunu içirir , pekmezini yedirirdi !!! 

Birde Karadeniz kokulu üzümleri vardır   (muhacir üzümü- yada isabella ) 

 İşte ona dayanamam doğrusu :)

Ah bu şeker pembesi Konak ! Yine benimle hatıralar arasına girip poz verdiler.. Bu sokaktaki şahane bir bahçeyide yakında yine paylaşacağım sizlerle..

Çok yorulduk, çok nostaljik bir gezi oldu ikimize de, ama artık sahile geçip, yorgunluk kahvelerimizi içmek için can atıyorduk arkadaşımla.

Sevtap  iskle meydanında, çocukluk anılarını anlatmaya başlamıştı bile, '' biz maalesef  Gayrettepe'de  oturuyorduk, ya bir , bilemedin 2 kez gelmişimdir buraya Nuray'cım  zaten  o zaman da , ilkokul çağlarındaydık ablamla .. Rahmetli annem ve babamla bir bayramda gelmiştik hatta - hepi topu bu , bugünle beraber 3. gelişim sayende  ne yazık dimi '' dedi  üzgün sesiyle ...

Gülümsedim  ve ' Yazık tabii 'dedim iç sesimle....

.

Oysa ben ilkokul yıllarına dönmüş, Şehir dışından her bayram ve yazları gelen teyzem ve 3 kuzenimle geçirdiğimiz o yılların içine girmiştim bile.. Rahmetli eniştem  zeytin tüccarıydı , sık sık Bursa'ya gelir , dönüşte  bizde kalırdı 1-2 gün.  Kendimi bildim bileli hep arabası vardı,  takım elbiseli , çok titiz, sert mizaçlı , ama sevecenliği-  bonkörlüğü, elinin açık oluşuyla çok sevap alan bir adamdı ..

-Ahh...  Teyzem ! O ailemizin fenomenidir  :)))  Çok şık bir kadındı  -

70 li yıllardayız !

 Son moda olan ne varsa o zamanlar diktirilir, Bursa'dan ham ipekler- elbiselik kumaşlar,  alınır, bizi asla unutmaz,  Ayakkabı ve çantalar İstanbul Nişantaşı- Beyoğlu- Kadıköy'den  alınırdı ,  Valide Sultanımla ,  mutlaka kapalıçarşıdan takı ! almadan da dönmezlerdi :)))

- Vallahi benim takıp takıştırma huyum nerden geliyor anlaşıldı sanırım !!

Yine bir yaz tatili ,  Teyzemler Beylerbeyi'ndeki evimizdeler,  bayram yemeği yenmiş, ziyaretler yapılmış,  sıra anneler için Paşabahçe'ye  züccaciye alışverişine, dönüşte de Kanlıca da yoğurt yemeye gelmişti. Yerimizde duramıyoruz sevinçten.

Station vagon arabası var eniştemin, çocuklar en arkada, büyükler öndeler.

Validemin giydiği ,  uzun boyuna çok yakışan , o incecik beline oturan gök mavisi tayyörü dün gibi hatırımda. Siyah , arkası açık , sivri burunlu rugan ayakkabıları, aynı takımdan çantası, boynundaki kolyesi ve hep sevdiğim ,  (artık bende olan !)  turkuaz, taşlı yüzüğüyle, kömür karası mizample saçları hiç gözümün önünden gitmez..

Elimi sımsıkı tutar oturana dek bırakmaz , diğer gözü ise ,hep kardeşimde olurdu !

Evhamlı kadındı vesselam !

Rahmetli babam Almanya'dan getirdiği,  o yıllarda çok popüler olan ! polaroid fotograf makinesi   ile, o günü ölümsüzleştirmekle meşguldü. Herkes mutlu mesud sohbetteydi Kanlıca'da .

Aile albümlerimizde ne çoktur bu birlik- beraberlik dolu kareler.

.

Onlar anlata dursun,  biz  heyecanla, gelen  bol pudra şekerli  yoğurtlarımıza kaşık sallamaktaydık  :))  Çocukluk ne güzeldir .. Nasıl önemli bişey o yıllarda bunu yapmak bilemezsiniz !  Yoğurt bir yana o şekerin büyüsü yetipde artardı damaklarımıza. Birde burunlarımıza.. çünkü pudra şekeri her yerimize bulaşırdı.

Kağıt mendiller nerdeee...  yok tabii o yıllarda, Validem de arada, kenarlarını işlediği , ipek mendiliyle ! burnumdaki ,ağzımdaki şekerleri silmeye uğaşırdı !

Hem hatırlıyorum da o yıllarda misafirlik, ziyaretler, ailece geziler de çok önemliydi !!! Artı şimdiki gibi jeanını giyen, eşofmanını olur olmaz yerlerde ayağına takanlar !! hiiç olmazdı. Ayıptı zaten özentisiz çıkmak  O derece yani..  Beni bakkala bile gönderse , bilirim ; üzerimi değiştirip öyle yollardı !!

Jilet gibi olurdu ana-babalarımızın giysileri. Nasıl buruşmazmış o kumaşlar hala hayret ederim !!

Anneler mutlaka tayyörlü olurdu 60 lı-70 li yıllarda.. Hatta bakın eski Türk filmlerine anlarsınız.. Diz boyu etekler, sigaret pantalonlar giyerlerdi. Mini ceketler, hırkalar olmazsa olmazıydı valideminde.

Uslüp, tarz -tavır  pek ehemmiyetliydi.. Hani kaş -gözle mıhlarlardı ya bizi yerimize,  kımılda hele istersen !!  :))))

 Benim çok sevdiğim yıllardı o zamanlar.. 

Bir başka gün rahmetli babamın teknesiyle gece - gündüz deniz sefaları yapardık. Spora, denize,balığa, ava meraklı bir adamdı rahmetli babam. Beylerbeyi kayıkhanesinde dururdu teknemiz..  Balıklar yenir, akşam sahilde gazozlar içerdik ailecek.. Sonrada yazlık sinemalara gider, ağzımız buruşuna dek tuzlu çekirdekleri çitlerdik... Kemal Sunal filmleri altın çağını yaşıyordu, ağzımız ayrılırdı gülmekten  :))

 Sıcak yaz akşamları, gökyüzünde yıldızlar, ayışığı altında açık hava sinemaları çok gelenekseldi biz boğaziçi sakinleri  için.

Ah o güzel masmavi yıllar  .... 

Az şekerli kahvelerini içerdi babalarımız, ne hikmetse illa sigara içilirdi  !  :((

Ardından hararetle günün maçları saatlerce mevzuuları oluştururdu, ülkenin siyasi çalkantı  dönemleriydi, hassas dengelere değinilir, bizlerde anlar- anlamaz kulak misafiri olurduk..

Annelerimiz ise, alacaklarını,  vereceklerini , gidilecek yerleri  konuşur, el örgüsü örneklerinden bahsedip, akrabalarımızdaki gelişmelerden dem vururlardı ...

...........

Ne çok gerilere gittim ben böyle !

Başımı kaldırdığımda, Sevtap tek kelime etmeden bana bakıyordu !!! ''

Az sonra ben denizi seyrederken ,''    Hayranım bu anılarına , anlattıklarına,  yaşanmışlıklarına,  eski bir filmin kareleri gibisin biliyormusun ''  dedi..

........

Oysa daha neler neler var dı ..... Hepimizin yaşadığı kadar kenarda kalmış......

ama artık gitme vaktiydi !

Şimdi şu yediğimiz yogurdun kabına, tüm okul anılarımı,

İçtiğimiz kahvelerin içine, 40 yıllık hatıralarımızı,

Ciğerlerimize de, İçimize çektiğimiz boğaziçi kokulu deniz havasını doldurup,

iki arkadaş , yüzümüz güleç, binbir anıyla bezeli, evlerimizin yolunu tutmuştuk.

devamı kimbilir hangi semtten gelecek ???