KOMŞULARIMLA YILIN İLK KAR KEYFİ SOFRASI

İstanbul'a kar gelmeden Türkiye'ye kış gelmiyor  !!! 

Daha sabahın 6.30 'uğunda Tv den izlediklerimiz gösteriyordu ki, Çilenin tümü sanki bu cağnım şehre yükleniyor gibiydi her seferinde :(

*

*

Sabah gözümüzü bir açtık ki, bağ bahçe  pamuk tarlası olmuş !! :)

O arada bende ki çocuk sevincini de görmeliydiniz.. Karla kaplı çam ağaçları, damları kapatmış beyaz örtü, arabaların üzerindeki kar kalınlığı kalbimin atışlarını hızlandırmaya yetmişti bile ..

Gel gör ki , ya bahçedeki kediler, ağaçlardaki kuşlar, sokaklardaki köpekler ne olacaktı ?

yüreğime, aklıma kor gibi düşüverdiler ..

Aman malumunuz  bugün 21 aralık ! Kozmik patlamalar olmadan, dünya yok olmadan ! :)  neme lazım minnoşları doyurmak lazım gelirdi :)

Bir sevap bir sevaptı nede olsa öteki aleme gitmeden :)))

Masal ailem henüz kahvaltı masasındayken, elde kalan yemlerle kuşları, kedileri arayıp, bulabildiklerimle  onları bir güzel doyurdum..  Mutlu mesut yalanıp -miyavlanmalarına gülümseyip, resimleri de çektim, gönül rahatlığıyla hafifleyerek, etrafın manzarasını seyrettim.

Soğuk gerçekten keskindi ve fazla duramayacak kadar üşüdüğümü korkarak hissedince hızlıca eve giriverdim.

Çayın kokusu nasıl davetkardı, aldım elime  aylık bir dergi, kahvaltı faslıma arkadaş ettim,  karanfilli çayımı da masaya koyup, mutfak penceresine yerleştim.

Kar durmaksızın yağıyordu ! Saatlerce seyretsem, yazsam çizsem bıkmam !

Camın önüne dizdiğim ekmek ve kalan simitlere martılar birer birer konmaya başlamıştı.. Kocaman kanatları, turuncu perdeli ayakları,  uzun güçlü gagalarıyla seyirleri ne hoştu sabah sabah.  Onlar gidince o güzelim,narin  kumrular, serçelerde kalan son kırıntıları almaya geldiler.

O sırada camdan komşumu gördüm, aynı anda kar keyfi yaptığımızı anlayınca, pencereyi açıp sabah sohbetine başladık.. Baktık sohbet tatlı, ama soğuk caydırıcıydı, ''hadi öğleden sonra çayları bende içelim, devamı da o zaman gelsin  '' dedik :)

Bir kaç komşumu daha aradım, ne mutlu ki bana, onlarda seve seve dediler ...

Kar ise aralıksız ,gün boyu , yağdı da yağdı.. Etraf açık-  panaroma geniş olunca, karın yağışını seyretmek çok güzel olur bizim evimizden..

Hem bir şeyler hazırlıyor, hemde nadir olarak açtığım Tv 'den çok sevdiğim sanatçı  Çelik'i konuk olduğu programda ,o güzelim nostaljik şarkılarına eşlik ediyordum...

Hele ki ' kızımız olacaktı, hercai ve dilberim ' nede güzel gitmişti  o sabah saatlerinde...özlemişim !

Kulaklarımda nağmeler, dilimin ucunda sözler, müziğin tüm ruhumu sarmalaması, kar tanelerinin usul usul yağışıyla bu sessiz ve bembeyaz sabahta  harika bir armoni oluşturmuştu bana göre...

Hazırlıklarımı  seri  halde iki saatte bitirmiştim , kestaneli çikolatalı cupcakler, çam formunda portakallı yaban mersinli kek,  çikolata bantlı pasta, kısır,  muzlu tartöletler  , süslenmiş yerlerini almıştı bile..

(tariflerin tamamı katagorilerde var ! )

Kışa çikolata tadı ne çok yakışıyor :) Sanki hangi mevsime yakışmıyor ki !!

Dünden hazır olan yaprak sarmaları , bol keçi peynirli nunu'şun poğaçaları masada yerini alıp, misafirlerini bekliyorlardı artık .
tariflerin tamamı mevcut !

Bende hazırdım, hanımlar bilir,bu senenin favorisi danteller  ,bende kar rengi ,sırtı dantelli bir kazak, siyah kadife pantalonum, topladığım saçlarım ve makyajsız natür bir fon oluşturmuştum :)

 Sıcacık evim , yeşil-kırmızı yeni yıl konseptli hazırlanmış masam ,  30 yılımızı birlikte hiç ayrılmadan geçirdiğimiz can komşularım ise,  birer birer zilimi çalıp, gelmeye başlamışlardı...

Güler yüzleriyle girerken şıklıkları, kışa inat seçtikleri renklerle de ışıl ışıllardı.

Hele gelirken her birinin ellerinin, nefis lezzetlerle dolu olması soframızın bereketini nasılda bin kat artırmıştı..

Herşeyden önce; her birinin yeri ayrıdır..

 30 yıl önce, ilk kapılarını açtığım ve ilk kapımızı açtığımız yegane insanlardı..

İyi günü- kötü günü paylaşmış olmak- acıları- kederleri beraber dindirmek-  çocuklarımızı büyütürken birbirimize her daim destek olmakla geçmişti o kocaman 30 yıl !!!

Herbiri komşu annelerdi  öyle öğretmiştim ,çocuklarımın komşu anneleri ! Halada öyleler.

Ellerinde, evlerinde, sofralarında geçen güzelliklerle ve binbir anılarla dolu 30 yıl..

Bir ara tek tek  onları seyrettim.. Akıllı, okuyan, düşünen, üreten kadınlardı !

Hiç değişmemiş olduklarını, ilk gün nasıl tanıdımsa yüzlerini, kalplerini, kilolarını bile aynı görmek beni gülümsetip, duygulandırdı..

*

Karın soğuğu ne denli kuvvetliyse dışarlarda,

İçerdeki sıcaklık inanın camları bize açtıracak kadar yoğundu ! :)

Allah bana eksikliklerini HİÇ GÖSTERMESİN.

Hayatımın en değerli başucu insanlarıdır  Onlar !

Aramızda olamayan , o gün  önemli mazaretleri olan diğer komşularıma da kalben sevgilerimle selam olsun..

HEPİNİZE SEVGİLERİMLE...