SONBAHAR MI GERÇEKTEN ! ?

Mihrabat Korusu  (Kanlıca tepesi)
Hidiv Kasrı (Çubuklu)

Bugün yağmur var İstanbul 'da , ürkütmeden, hiç rahatsız etmeden , usulca geçiyor üzerimizden, ona buruk buruk gülümsüyorum......

bu büyünün bozulmasını oda hiç istemiyor olmalı ki, değmeden dokunmadan uzaklaşıyor,

yemyeşil ormanın içinden adım adım yürüyüp geçiyoruz, İstanbul tepelerindeyiz, çok sevdiğim bir yerde mola veriyoruz  (Mihrabat Korusu)

Çünkü ; eşsiz bir boğaziçi manzarasında, kahvaltı yapıp, bugünün hüznünü dağıtmak için biraradayız..

çok güzel olsada her şey, nedense  demir leblebi gibi geliyor bugün lokmalar bana , yemek değil ama, sükunet ve tabiat gözümü gönlümü doyuruyor,
hafifçe rüzgar saçlarımdan esip, kulağıma usulca 'sen hep dik durmayı başardın, gülümsemeyi hiç unutmadın, kederini  kimselere belli etmedin, şimdi içindeki o kocaman çığlığı yine kimseye duyurmadan, hayatın resimlerini çekmeye devam et diyor'  !  (Söz dinliyorum)

En eski komşularımla, aile fertleri gibi olan 4 güzel insanla beraberim.  Çocuklarımın  Komşu Anneleri  ,  komşucanlarım ! Ne çok şey öğreniyorum yine onlardan ....

Neler konuşmuyoruz ki yolda gelirken , en güzelleri ise  kahvaltı sonrası, Hidiv 'de başlıyor... Kimisi  8 kardeş olup ,  Yalova'daki 3 katlı evlerinde çıt çıkmadan ,kavgasız gürültüsüz  geçirdikleri o yılları , kalabalık ailesinin anılarını, annesinin o zamana göre çektiği cefayı, elma bahçelerini ,eski vapurları , son depremde aileden 28 kişinin ölümünü :(
Kimi Selanik'ten göçen ailesinin mübadele sonrasındaki çok zor yıllarını,  asaleti, vakurluğu, almış oldukları terbiyeyi,
Kimi memleketi Kayseri'de geçen O yılların en ulvi zamanlarını , annesinin babaannesine nasıl baktığını, itirazsız bir hayat geçirdiğini, yaşanılan saygıyı, hanımlığı , tutumluluğu ,mantıyı ve yemeklerini,
 Kimi doğduğu - büyüdüğü 3 katlı bahçeli evlerindeki Bakırköy'ün sahil anılarını, İstanbul adabını ve alışkanlıklarını.....ailecek geçirelen yaz tatillerini,   kısaca herkes  hep çocukluğunu , yaşanmış hatıraları , çok çok eskiyi, ama en çok da ''babalarıyla'' geçen anıları anlatıp , beni hayrete düşürüyor ! gülümsetiyor, kah düşündürüyor ! kah hüzünlendiriyordu .

( Şimdi ise hiç biri hayatta olmayan , ''O  Babalara ''rahmetle ! selam ola.... ''

Aklımda tüm bunlar, Hidiv Kasrını  ilk kez görür gibi geziniyorum, hep sevmişimdir burayı , ne zaman sessiz kalmak istesem genellikle  buradayımdır !!
Bugün çok  sessizim, ya gülümsüyor, yada bir iki kelime konuşup çokça dinliyorum,  bu sessizliğim için  komşucanlarım ,hep  beraber dışarda olalım  dediler, bende itirazsız ,ruhumu onlara, maviye, yeşile emanet ediverdim. Gezindirip ne iyi ettiler .

Çok iyi geldi çiçekler ve yemyeşil koru bana, inanmak zor ! Şu manzara  sanki Sonbahar  da değilde, İlkbaharı karşılar gibi şaşırtıcı geliyor bize. Kuşlar cıvıl cıvıl, hiç rüzgar yok, tatlı serinlik üşütmek ne kelime ,birde iyi geliyor kii ...Ferahlıyorum.

Ağaçlar giysilerini usulca değiştirip, yeşilden, yavaş yavaş kızıla boyamaya başlamış,  gazeller, her bir yanda  yer almaya başlamıştı bile çoktan.

Yine yağmur çiseliyor,  ' ne garip ! Tıpkı O günde' ne çok yağmur yağmıştı diyoruz,
.........................
Sohbete doyamıyoruz tabii, tüm kasrın bahçesini gezip, artık bir yorgunluk kahvesi içme zamanı geldi deyip, ıslanmadan  geri dönüyoruz bahçenin en güzel köşesine.
Ve söyleyiveriyoruz o çok sevdiğim  sapsarı , gazel yağmış  masamızda siparişlerimizi,

ÇOK SEVGİLİ Rahmetli Babam,  her sonbahar geldiğinde düşen yaprakları çok severdi ,

'Son'baharında  :( ise evimizin önündeki kocaman tarihi çınar ağacı yapraklarını dökmeye başladığında  bir gün demişti ki :

''KİM BİLİR ŞU AĞAÇTAN DÜŞECEK, HANGİ YAPRAK BENİMKİSİ ?   :((((((

                                                    Bugün 5. yıldönümü efendim..

ÖZLEM VE SEVGİYLE YAD EDİYORUZ .....

:((((((((((