ÇEK KAYIKÇI KÜREKLERİ GEZDİR SEVEN YÜREKLERİ / 2 - ORTAKÖY- BOĞAZİÇİ SEVDASI

İSTANBUL'U SEVMEZSE, GÖNÜL AŞKI NE ANLAR ! ?

    
   ORTAKÖY

İnanıyorum ki şu dünyada ; Boğaziçinin, İstanbul'un üzerine yazılmış şiirler, şarkılar ve tek bir şehir sevdası dahi yoktur !!!
Hiç bir asır, hiç bir dönem bu sevgiyi azaltamamıştır !!! Bilakis katlanarak artmaktadır gün be gün...
Hele hele sakın ola ki Yok Paris'miş, yok Roma'ymış ! kıyaslanmasın bile !! Eline su dökemezler 'O'' Yaban eller !

İstanbul'sa mevzuu bahis, birde boğaziçi ise ;
erken başlamak lazım güne, mümkünse sabahtan ! Gün ağarmış, insanları uyanmış, martılar denizdeki yerini almış,  ocakta çaylar demini almış olmalıdır..
Çay dediğin tazecik ! tavşan kanı, imrendirir gören her insanı,
gözlemeler çıtır çıtır, olmazsa olmaz  İstanbul simitinin susamları....

Ya gün , kahvesiz olur mu hiç, 11- 11.30 suları....
heleki birde dostların doğum günleriyse, mekan pek meşhurdur turtalı çileğiyle ...

Sohbet denize dost, maviye dost, martılara dost uzayıp gider.....
Oturmak da bir yere kadar... tadında bırakılır buluşma anları ,artık  gelmiştir veda zamanı ..
Dışarı çıkmalı  ve İÇİMİZE  yine en kocamanından, bir İSTANBUL ÇEKMENİN  ZAMANI ,

Kimbilir ,nice buluşmalara , kavuşmalara ve yine bir o kadar da nice  ayrılıklara, vedalara şahit, Ortaköy meydanındayız, öyle ya, ne gözyaşları döküldü bu denize, kah sevinirken, kah üzülürken....
kıyı boyunca yürüyüp, o güzelim iyot kokusunu hissetmek, martıların sesine karışan , dalgaları seyretmek,  karşımızda sevdiceğim Beylerbeyi'm, sarayım, boğaziçi köprümün  inci gerdanlığıma asılı kalmak..
 ömrüme kaç dakika daha  paha biçilmez değerlerinden  katmaktaydı tüm asaletiyle..

Ya bu şehirhatlarına ne demeli.. Bir İstanbul klasiği tamda karşımızdaydı...
Daha doğar doğmaz başlamıştık  seyrüseferlerimize...
Denizin dibindeki lkokulumuzdan seslenmiştik, ''kaptan amca düdük çal, çalmazsan yolda kal '' demeye..Tonlarca boğaziçili şahitti ,bunu söylemeye...Kaptan amcalar çalmadan geçmez, bu gelenek ise hiç bitmezdi......

Tatlı çocukluk anılarımdan  sıyrılıp, biraz da sahilden ara sokaklara yöneliyoruz,
ahh ! diyorum ;  benim biricigim, tane tane narlarım...kışımın OLMAZSA  OLMAZLARI !
rengine ,nefasetine kurban...hadi gel, benimle gelde hatıra ol, mahsun kalmasın tezgahlar..

kaftanlarla bezeli, yastıklar,  doyamadığım laleli tablolar, tüm Osmanlı desenlerine sahip dükkandaki raflar, hepsi ama hepsi gözlerimden hafızama , yarışırcasına şenlik yaşatıyorlar..
ne kadar mutlu oluyorum...

Renklerin enerjisi çok albenili, her bir sokak bana Fas'ı hatırlatıyor burada..
o renk cümbüşünden gözlerimi alamıyorum, an be an  enerjim artıyor,

Bu kadar renk skalasında , kendimi bir yere koyvermemek için zor tutuyorum..

baykuş ve kedisever dostlarımı da hiçmi hiç unutmuyorum !! :=))

İlla kumpir diyor dostlar !! yemeden gitmeyiz diye tutturuyorlar..
Ben geri çeviriyorum, onlar ise çoktan çalakaşık yemeye  devam ediyorlar :=))

asıl yenecek şeyi biliyorum ama, zaman bana  kusura bakma , bu iş bugünlük olmaz diyor..

gözlerim şu renklere asılmış, adeta şekerden yapılmış bu mekanların arasından geçip,

hediyelik dükkanlara  gözucuyla selam edip, keşke biraz daha vaktim olsaydı deyip, doğruca işimin yolunu tutuyorum....

TÜM İSTANBULSEVERLERE, SEVGİLERİMLE..