UÇURTMAMIN KUYRUĞUNA TAKILAN HATIRALAR

ZENCEFİLLİ SALEP       ( Valide Sultan Usulü ) (tarif 1 ) (tarif -2)

Soğuklara, hastalığıma teşekkür ediyorum aslında....
11 gün boyunca beni gezmediği diyar, dolaştırmadığı, anı, hatırlatmadığı insan kalmadığı için Çok ama çok teşekkür ederim Faranjitim sana.

Boğazın soğuğu, ayazı, poyrazı bir yere benzemez !
Deli dalgalar, deli akıntı başladı mı , vapurlar çalışmaz olur bazı bazı saatlerde...Zaten el etek çekilir sokaklardan kimseler görünmez olur !
Bizde o kış günlerinde gençliğin yarı cehaletiyle okul çıkışı, Kandilli- Beylerbeyi arasını yürür ! dona dona eve kendimizi zor atardık..

Böyle bir gündeyiz, sene sanırım 1978-79 / kapıyı çalıyorum, valide sultanım yeşil yünlü elbisesisin üzerine şalını almış, kapıyı açıyor, hayretle suratıma bakıp 'sakın bana bu havada ,yürüdüm mürüdüm demeyesin''diyor !! 'Bu ne hal, mosmor olmuş elin,yüzün ! '' Geç, geç hemen sobanın yanına ısın , sonra giyinirsin'' diyor....
Çıtır çıtır yanan odunların sesleri hala kulağımda....
Camdan denize doğru bakıyorum ,çok dalga ve kuvvetli poyraz var, ahşap pencerelerimiz sarsılıyor .. Caddedeki parke taşların üzerine düşen yapraklar ordusu , asker misali dizilmiş,  insanlar ise sımsıkı sarılmış paltolarına , rüzgardan savrula savrula yürümeye çalışıyorlardı ...
Çok ,ama çok soğuk bir kasım sonuydu ..

Mutfaktan gözünün ucuyla bana bakıp '' Sobanın yanından ayrılma ''diye sesleniyor valide sultanım, kaşları çatık !
Bu arada o taraftan o kadar güzel bir koku yayılıyor ki......milim milim, bütün koku hücrelerim harekete geçiyor... İlahi bir koku odayı kaplıyarak, tüm nefasetiyle valide sultanımın ellerinden , benim ellerimin arasında yerini alıyor...
Rahmetli anneannemin fincanı bu ! İçinde hakiki ev yapımı valide sultan usulü salep var... Oda kendi annesinden öğrenmiş elbet !
Tarçınlı sevsemde, Validem hastayım diye bol zencefilli yapardı , ömrüne bereket.....
Derin derin kokluyor ve fincanın sıcağıyla tüm bedenimin de ısındığını hissediyordum..

O akşam da aynen böyle çok hasta oluyorum ! Bir fazlası var, kuvvetli öksürük de eşlik ediyor gecenin ileri saatlerinde .. Ayrılıyor sanıyorum, boğazlarım, ciğerlerim sökülüyor.
Göğsüme konan sıcak havlular, ayağımda sıcak su torbaları, İlaç falan hatırlamıyorum şu an, ama ,günde 3 kez salep ve zencefilli ıhlamur içtiğimi, annemin baharatları kaynatıp süzüp içirdiğini hep net hatırlıyorum...
Salep öksürüğe çok iyi gelir ''derdi valide sultanım !! zencefil karanfil olmazsa olmaz derdi bir de .. Olmazdı da :=)

Hepimizin ortak çok anıları vardır elbet kış aylarına dair,  saleple bozayla ve diğerleriyle....

Çocukluğumuzda ,Akşam sokaklarda, çarşı- pazar aralarında , bembeyaz giyinen, önlüksüz işe çıkmayan, o sapsarı, ışıl ışıl parlayan prinç salep güğümlerinden mis gibi hakiki salepler akardı, bozacılar geçer, kestaneler közlenir, leblebiler kavrulurdu üzerine.. Valide sultanım çok iyi bilirdi bunları .

Bayram arefesi çok ani bir telefon alıyorum ve ucundaki canım arkadaşım Belgin, sevgili babacığının  vefat haberini veriyordu ağlıyarak  :((((
''Beylerbeyi'nden kalkacak, oradaki kabristana defnedeceğiz ''diyordu..
Herşeyi bırakıp koşuyorum...Zaten evde değildim, rotayı boğaza  çeviriyorum...
 Boğaz sert sert esiyordu camii avlusunda ...
Görevler tamamlanıyor ebediyete intikal bitiyordu. Akşam duasını yapmıştık ve  evlerimize  dönüyorduk..... 
Nurlar içinde yat Kemal amcam.. Babama da çok ,ama çok selam söyle  :(

Arefe gecesi , bayram sabaha karşı çok hastalandım, masal kahramanım, evin karadutları da diğer günler hasta sayısına dahil oldular ..
Sevimli bir hafta olmadı, bayram ise HİÇ OLA-MADI ! Tüm planlar iptal edildi !!
Validem imdadıma yetişti, tarhanalar, elleriyle kuruttuğu kuşburnu, salepler yolladı, kestaneler, kavrulmuş leblebiler de , bonuslarıydı, bayram şekeri niyetine :=)
Çok üzüldü ,ama Ona da geçmesin diye, izin vermedik , görmeye gelemedi..
Anne eli değen her şey gibi şifalandık kısa zamanda.
Hepsi iyileşti şükür , ben gözümü dün açtım nihayet ...Eksik kalmadı, Sinüzitte yaptı yapacağını..

Ellerimin arasında valide sultan usulü salep, hatıralarımın uçurtmalarına takılmış eski çocukluğum, tüm anılarım, 3 katlı evimiz, çeşmeli köşklerle bezeli  eski çınar sokağımız, buğulanmış camın ardından geçen gemiler, beyaziş perdeler, dantel kenarlı mavi atlas yorganım ve yastığım, çıtır çıtır yanan odun sesleri, közlenen kestane kokuları, yerdeki İsparta halıları, prinç ayna, ceviz konsol, pikap, plaklar, sehpadaki  prinç döküm seramik  antik vazo, duvardaki damla şeklinde eski aplikler, kocaman bahçe, hurma ağaçları, parke taşlı boğaz yolları,  ezan sesleri, duvardaki antika radyo, siyah beyaz tv, validesinin o güzelim bal rengi ceviz berjerine kıvrılmış o küçük  kız, dibinden ayrılmayan kocaman av köpekleri, rahmetli babasının şefkatle bakan kocaman mavi gözleri, tatlı gülümsemesi, sobanın üzerinde portakal kabukları,  o güzel mavi emaye çaydanlık, içinde kaynayan karanfilli ıhlamur, validesinin şarkılar mırıldanışı, pötikareli chanel  döpiyesleri,  sivri burunlu rugan ayakkabıları, hepsi bu uçurtmanın kuyruğuna takılıp, beni gezdirip, sarıp sarmalayıp, yeniden ısıtmaya yetiyor da artıyorlar bile...
SELAM OLSUN O YILLARA.....
HEPİMİZE AFİYETLE MUHABBETLE, SEVGİLER KATSIN..